Cultureel Centrum Nesterlé

Terug

Hans van Uden over de finalisten van het Camerettenfestival

Voor de derde  keer finalistentournee van Camaretten festival in cc Nesterlé met drie heel verschillende cabaretiers met ieder een hele eigen benadering van dit theatervak.
Dat cabaret iets heel persoonlijks is wat een hele eigen invulling vraagt van de artiest bewijzen deze  jonge talenten.


De artiesten kondigen elkaar aan en daarmee begint Tim Teunissen. Hij doet dit heel origineel door een stofzuiger pijp te gebruiken als didgeridoo. 

Hij kondigt Pieter Verelst, winnaar juryprijs, aan die met zijn vele theatrale types laat zien dat hij naast cabaretier ook acteur is. Misschien is hij nog meer acteur dan cabaretier. Theatraal  speelt hij zijn types en plots valt hij van het ene type in een volledig andere persoonlijkheid. Dit maakt indruk maar roept ook de vraag op of cabaret wel het juiste medium hiervoor is.

Voor de pauze speelt Tim Teunissen,winnaar persoonlijkheidsprijs, zijn voorstelling. Hij is een Belg en geboren in wat hij noemt de anale driehoek. Spitsvondig zijn zijn bizarre beeldende vertellingen van bijvoorbeeld een mol met vitamine B gebrek door te weinig zonlicht. Vlug chaotisch en associatief is zijn stijl. Halverwege roept hij vertwijfelt “waar ben ik in godsnaam mee bezig“ en dat vat misschien nog het beste zijn voorstelling samen.

De avond wordt afgesloten door Alex Ploeg, winnaar publieksprijs. Hij is nog de meest traditionele cabaretier. Spitsvondig, vol zelfspot en ad rem. Ook actueel inspelend op het nieuws en  op het publiek. Hij ondersteund de voorstelling met mooi gitaarspel en een mooie warme stem waarmee hij een bijvoorbeeld een absurd liefdeslied zingt waarvan je achteraf denkt waar ging dit over. Het is te begrijpen dat hij de publieksprijs won, hij is namelijk het meest toegankelijk.

Aan het einde van de voorstelling vraag je je af wie een avondvullend programma aan kan en van wie zou ik een hele voorstelling willen zien.

Alle drie hebben ze nog veel te gaan maar Alex Ploeg maakt de meeste kans.

Hans van Uden